Eindelijk 31 maart, Paasraces!
06/04/2018 Reacties uitgeschakeld voor Eindelijk 31 maart, Paasraces! nieuws admin

Eindelijk was het zover, zaterdagochtend 7 uur en we komen aan op het circuit, klaar voor een mooie dag racen op het circuit van Zandvoort.

De weg naar deze ochtend was weer een bijzondere. Vorig jaar augustus werd bedacht dat het misschien leuker racen was met de AX. Een plan werd gesmeed en in oktober, na de laatste race in Zolder, werd al een start gemaakt met de voorbereiding. Alles aan de AX werd aangepakt de afgelopen maanden. Van elektrische aansturing tot aan de banden. Niets bleef het zelfde. De laatste weken werd vele malen het nachtelijk uur gezien. Zo werd vrijdag nog gewerkt aan het plakken van de stickers, het monteren van de bumper en het vervangen van een stekker. Allemaal om op dit belachelijke tijdstip, veel te vroeg, op dit mooie circuit van Zandvoort deel te nemen aan de Paasraces van de DNRT.

   

Iedereen was enthousiast en had veel zin in deze racedag. Spannend was het nog even omdat de auto’s nog naar de keuring moesten. Auto’s, want ook de auto van Kristel had de winter bij ons doorgebracht en ook hier waren de nodige aanpassingen/herstelwerkzaamheden uitgevoerd. Gelukkig kwam uiteindelijk het verlossende woord en werden beide auto’s goed bevonden. Met een gerust gevoel kon er begonnen worden aan de eerste vrije training.

De vrije training begon op een natte baan. Johan kroop achter het stuur en mocht de AX voor het eerst de sporen geven. Met de nieuwe brede banden en het extra vermogen bleek dit een beste uitdaging. De uitlijning was aangepast, maar dit bleek niet de goede stand waardoor de auto op de voorkant erg nerveus was. Het gevoel was goed, maar aan de tijd kon weinig worden afgeleid. Direct bij binnenkomst werd de uitlijning aangepast en was de auto klaar voor de tijd training.

Ook voor Kristel was de vrije training lastig. De auto voelde goed en leek vooral onderin meer vermogen te hebben. Echter was ook de uitlijning niet in orde en met het extra koppel, bredere banden en de natte baan was het moeilijk rijden. Daarnaast leverde de koppeling een probleem op. Op de een of andere manier wilde de kabel niet wat moest. Een andere uitlijning en een aanpassing aan de kabel moest voor de kwalificatie het verschil maken.

De tijd training begon, bij de eerste doorkomst stonden Kristel en Bart onderaan in de tijdenlijst. Bij de tweede doorkomst was Bart ineens verdwenen, gevreesd werd dat hij uitgevallen was. Bij beter bestuderen van de tijden bleek hij op p1 door de komen. Met een 2.06 als tweede volle ronde begon een euforisch gevoel de kop op te steken. In de 4e ronde reed Bart een 2.05.0 wat de snelste tijd was die ooit gereden was met de AX. Helaas was Bart 2 ronden later alsnog teruggevallen en bleek de rem rechts achter stuk. Ook het lager rechts achter had het begeven. Omdat we geen vervangende onderdelen hadden, werd er gebeld en ging Marco op pad om onderdelen te halen in Haarlem zodat de auto weer wedstrijd klaar gemaakt kon worden. Balen maar er was tijd zat.

Voor Kristel begon de tijdtraining net als Bart rustig. Althans dat leek zo. In ronde 7 reed Kristel een 2.16.9 wat voor de Saxo een niet passende tijd is. Bij binnenkomst bleek dan ook dat het probleem met de koppeling niet was opgelost. Erger nog, de koppeling had lopen slippen dus van gas geven was dus geen sprake. Ook voor Kristel verliep de tijdtraining dus niet naar wens, sterker nog het betekende einde racedag. Een grote domper, zeker na alle energie die erin is gestoken.

Zoals elke racedag was er uiteindelijk de nodige afleiding tijdens de altijd goed verzorgde BBQ. Er was even tijd voor een praatje en overleg om te zien wat er nog geregeld of gedaan moest worden. Inmiddels kwamen de onderdelen binnen en werd er druk gewerkt om de auto op tijd klaar te hebben voor de start van race 1. Natuurlijk slaagde we in die opdracht, na vele uren samenwerken was afstemming een eitje en ruim op tijd stond de AX weer op zijn banden, klaar voor race 1.

Race 1:

De spanning nam toe, na al het narde werk moest het dan nu gebeuren. Johan zou de eerste wedstrijd achter het stuur kruipen, maar na de pech van Bart tijdens de tijd training, gunde hij het Bart. Aanvankelijk had Bart de snelste tijd gereden tijdens de tijdtraining, maar omdat dit sneller was als de tijdgrens van toer, kreeg hij een aantal strafseconde. Hierdoor moest hij starten vanaf de tweede rij, p4. Bij het oprijden van de start opstelling ging het niet helemaal goed. Vanaf het dak van de paddock kon je een enorme pluim rook zien rondom de AX. Het zou toch niet gebeuren….. gelukkig. De lichten gaan uit. Bart komt goed weg en kan direct proberen een plek te pakken. Van rechts naar links zeilde hij over het rechte stuk op zoek naar een gaatje. Na het eerste rondje kwam Bart als eerste het rechte stuk op, maar kon hij de snelheid van de BMW’s niet opvangen. Met een prachtig mooie inhaalactie in de Tarzan kon hij weer een plek pakken en reed hij op een derde plaats. Hij ging als een kogel, met de gedachte dat hij rondetijden van 2.05 kon rijden zou de wedstrijd vanzelf naar hem toekomen. Helaas kwam Bart in het 3e rondje binnen met een uitlaat die op de grond hing. Snel werd er een noodoplossing bedacht en werd Bart met een spanband om de uitlaat weer op pad gestuurd. In het 4e rondje kwam hij weer binnen en helaas bleek de oorzaak van de loshangende uitlaat een rit door de grindbak omdat zijn achterrem het had begeven. Verder rijden was geen optie. Ook nu bleek weer zijn rechter achterrem defect en ook nu was het lager defect. Gelukkig hadden we eerder die middag extra onderdelen meegenomen en kon er weer worden gestart aan de reparatie om voor race 2 weer aan de start te staan.

Race 2:

Het zou er om spannen, er werd nog druk aan de auto gewerkt terwijl de tijd voor het oprijden van de opstelplaats bijna verstreken was. Er kwam een signaal van een van de officials dat het echt tijd was om te gaan. Nog net op tijd was Bart bij de poort en mocht hij zijn startplek nog innemen. Helaas bleek bij het oprijden van de startopstelling in de Tarzanbocht dat zijn rem niet in orde was. Er werd nog geprobeerd om dit euvel te verhelpen maar dit lukte niet voldoende. Het moeilijke besluit werd genomen, er wordt niet gestart. “Better safe than sorry” is hier een passende uitspraak.

En zo eindigde de dag toch in mineur. Er was bloed, zweet en tranen in de auto gestoken. De verwachtingen waren hoog, maar helaas mocht het niet zo zijn. Balen!!

Natuurlijk zijn er altijd positieve dingen op te merken. We hebben weer een heel gezellige dag gehad op het circuit, de auto had zijn persoonlijk record ruim verbroken in maar een paar rondjes tijd en we hebben een lijst met zaken die aangepast/verbeterd moeten worden

Er is dus meer dan voldoende potentie! We kijken nu al uit naar de volgende race. Of dit de race op het circuit van Zolder wordt, is nog onduidelijk i.v.m. de geluidsnormen. Zodra hier duidelijkheid over is zullen we dit laten weten via onze website en via onze Facebookpagina!

About The Author